تقدیم به پدری که ندارم …
میان تمام نداشتن ها دوستت دارم …
شانس دیدنت را هر روز ندارم …
ولی دوستت دارم…
وقتی دلم هوایت را میکند حق شنیدن صدایت را ندارم…
ولی دوستت دارم…
وقت هایی که روحم درد دارد و میشکند شانه هایت را برای گریستن کم دارم…
ولی دوستت دارم…
وقت دلتنگی هایم , آغوشت را برای آرام شدن ندارم …
ولی دوستت دارم ….
آری همه وجودمی ولی هیچ جای زندگیم ندارمت و میان تمام نداشتن ها باز هم با تمام وجودم…
دوستت دارم پدرم روح بزرگت شاد وقرین رحمت باد
تقدیم به عزیزانی که پدرشونو از دست دادن … ?
پدرم کسی است که هر وقت می‌گوید:«درست می‌شود» تمام نگرانی‌هایم به یک باره رنگ می‌بازد.
پدر یعنی :وقتی بعد غذا یه مشت دارو میخوره ، می فهمی چقدر درد داره اما هیچ چی نمیگه…
در نه با سخن که با همان مهربانی، با همان لبخندهای امیدوار و با همان چشمان صاف و زلال همیشه به من می‌گفت دوستت دارم.
و وقتی میفهمی نصف موهای سفیدش به خاطر غصه های تو هستش ، دلت میخواد بمیری.
پدر یعنی: اونی که کف تموم شهرو جارو میزنه که زن و بچه اش کف خونه کسی رو جارو نزنه.
در زمستان صورت پدرم سرخ بود همه گفتن از سرماست
در تابستان صورت پدرم سرخ بود همه گفتن از گرماست
هیچکس نگفت سرخی صورت پدرم از سیلی روزگار است…
آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو. ..
یادت گرامی ، روحت شاد
ه سلامتیـت پدرم که هزار بار تَرک برداشتی و یـک بـار دم از شکست نــزدی
کهنه را پــوشیــدی و ذوق لبـاس نــو را به من بخشیـــدی
غــرورم را خریـــدی و یک بــار مغــرورم نـگشتی
پــرواز یــادم دادی و پـــریـــدنــم را نگـریـستـی
پـــــدرم
من از تــو من شــدم
هستیــم از تــــوست
دستانم را بگیر که بزرگ کودکت هنوز غرق در نیاز به توست…
پدرم س?م
از آسمان چه خبر؟
م?همان? خدا تمام نشد که برگرد?؟
مرا ببخش که ن?ستم تا دستانت را به رسم ادب بر د?ده بگذارم
مرا ببخش که بزرگ شدم
مرا ببخش که دارم هم سن تو م?شوم
پدرم آغوش تو امن تر?ن جا? جهان بود
که تجربه ? دوباره اش آرزو شد
شادی روح تمامی پدران اسمانی صلوات
کاش، کسی یاد معلم‌هایمان می‌داد که اول مهر شغل پدر‌ها را نپرسند؛ وقتی هنوز احترام به همه شغل‌ها را و افتخار به همه پدر‌ها را یاد دانش آموزانشان نداده‌اند. حالا قصه چشمان یتیمی که نم می‌خورد، بماند.
دُرستِه کَسی رُو نَدارَمــــــــ شَبا بِهِم بِگِه :عِشقَم شَب بِخیـــــــر!
اَما بِه جآش یِه سآیِه سَر padar دارَمـــــــــ
کِ میگِ:دُختَر پاشوو بُروووووووو بِکَپ دیگِ!!
عــــــــــآآآشِقشَمــــــــ
مرامنامه دریا را روح وسیع پدر به تحریر میآید؛ آن هنگام که ابرهای دلتنگی، پنجرههای خانه را باران میپاشند.
ببخشید بابا ، نتونستم”
این جمله را پدر گفت و پیر شد …
پیشانی حاجی شهر ، پینه بسته
دستان پدرم نیز همینطور !
بزرگتر که شدم ، تازه فهمیدم ..
پدرم با دستانش نماز می خواند ...
به سلامتی پسری که وقتی مخاطب خاصش بهش گفت نباید هوای پدر،مادر ،خواهراتو داشته باشی(از لحاظ مالی)گوشیش و خاموش کرد سیم کارتشو عوض کرد رفت لپ پدر، مادرشو بوسید و گفت لنگه خیلی ها رو میشه پیدا کرد ولی لنگه شما دو تا رو هیچوقت!!!!!
منبع : متن پدر
کلمات کلیدی:
